Neem contact met ons op
Wij spreken de taal, kennen de wetten en begrijpen de cultuur
Een goedkoop Frans testament voor 95 euro kan een kostbare zaak worden!
De meeste Nederlanders die in Frankrijk wonen, vinden het belangrijk om alles op het gebied van erfrecht goed te regelen. Vrijwel altijd kiezen ze voor het Nederlandse (langstlevende) erfrecht. Een aanzienlijk deel van hen heeft namelijk kinderen uit eerdere relaties. En dat is precies de reden waarom het zo belangrijk is om ons eigen erfrecht van toepassing te laten zijn; de bescherming van de langstlevende ten opzichte van aanspraken van de (stief)kinderen.
Vanaf 17 augustus 2015 is het mogelijk om een rechtskeuze te maken voor het Nederlandse erfrecht. Dit dient te gebeuren in een rechtsgeldig opgesteld testament. Dit hoeft niet per se een Nederlands testament te zijn bij een Nederlandse notaris. Het kan ook via een testament bij een Franse notaris of zelfs met een handgeschreven testament in Frankrijk; een zogenaamd ‘testament olographe’. Even een afspraak maken bij de Franse notaris. Die stelt het testament op of u schrijft het zelf met de hand en deponeert het bij een Franse notaris.
Simple comme bonjour zou je denken!
Dat dit in de praktijk heel anders uit kan pakken, ontdekte Sophie toen ze met het handgeschreven testament van haar overleden echtgenoot Alex bij mij aanklopte. Ze wilde een ‘Europese Verklaring van Erfrecht op de langstlevende’ op laten stellen.
In het Franse testament was inderdaad keurig netjes een ‘choix de loi’ opgenomen. Echter had de Franse notaris geadviseerd om toch, voor alle zekerheid, op te nemen dat ze elkaar tot enig erfgenaam zouden benoemen. “Dan is het extra duidelijk dat de langstlevende enig erfgenaam moet zijn, zoals in Nederland het geval is.”
Aldus heeft Alex, naast de rechtskeuze, opgenomen ‘j’institue comme legataire universelle mon épouse Sophie.’
Ik heb Sophie duidelijk moeten maken dat juist deze toevoeging een streep haalt door haar bescherming richting de kinderen van Alex. Door de ‘choix de loi’ en het feit dat Alex en Sophie getrouwd waren, zou ons basis langstlevende erfrecht, de wettelijke verdeling, van toepassing zijn. Sophie zou de volle eigendom ontvangen en de kinderen van Alex zouden slechts een niet-opeisbare vordering krijgen ter grootte van hun erfdeel. Die vordering zou pas opeisbaar worden ná het overlijden van Sophie.
Maar om deze wettelijke verdeling van toepassing te laten zijn, heb je een echtgenote én kinderen nodig die erfgenamen zijn. Door het benoemen van Sophie als enig erfgename (en daarmee de kinderen uit te sluiten als erfgenamen), zetten ze een rigoureuze streep door de wettelijke verdeling. Met alle gevolgen van dien!
Het legitieme erfdeel van de kinderen werd direct opeisbaar. Zouden de stiefkinderen hun legitieme opeisen, dan werd Sophie gedwongen om hun erfdelen uit te keren. Gelukkig stonden Sophie en haar stiefkinderen op zeer goed voet met elkaar en konden ze goede afspraken maken over de uitbetaling van de erfdelen. Maar het had ook heel anders kunnen aflopen!
Moraal van dit verhaal: let op met het regelen van Nederlands erfrecht bij een Franse notaris. Een goedbedoeld advies en een lage prijs van soms maar 95 euro kan zeer verstrekkende gevolgen hebben.